[Muzyka] Best of 2020

Rok mija, rok dziwaczny, posklejany z dziwnych wydarzeń i jeszcze dziwniejszych wspomnień. Taki rok, którego niekoniecznie chce się podsumowywać. A jednak, kiedy tak się rozejrzeć, to muzycznie może i nie było obficie, mainstreamowo chwilami bywało wręcz miernie, ale niektóre wydawnictwa nie mogą mi wyjść z pamięci. W tegorocznym podsumowaniu znalazło się pięć form dłuższych i kilkadziesiąt piosenek. Z piosenkami było wyraźnie łatwiej, ale z góry zaznaczam, że nie są poukładane według specjalnego klucza, chociaż zestawienie otwiera Celeste, a wszyscy znamy moją słabość do Celeste. Z kolei co do płyt i EPek, to skupiłem się na tych wydawnictwach, których rzeczywiście w mijającym roku słuchałem i które mocno doceniałem. A że nie dotrwałem do dziesięciu – no cóż, jaki rok, taka dziesiątka.

[5] Matilda Mann “If That Makes Sense”

Wszystko zaczęło się niewinnie od genialnej piosenki, “The Loch Ness Monster”, ze świetnie napisanym tekstem i tym lekkim, cichym, niesamowicie ciepłym wokalem. Utwór ten przeciągnął mnie przez całą EPkę i naprawdę nie żałuję ani chwili spędzonej z tym wyciszonym, przepełnionym uroczą poezją mini-albumem. „If That Makes Sense” to muzyka wieczorna, liryczna i przede wszystkim inteligentna w sposób, który włącza małą lampkę w mózgu pod tytułem: „kurczę, sam chciałbym umieć wymyślać takie słowa”. Druga EPka Matildy nie powtórzyła już u mnie tego samego sukcesu, ale mam nadzieję, że to tylko małe potknięcie.

[4] Nothing But Thieves „Moral Panic”

Lubię ich i nic na to nie poradzę. Od debiutanckiej płyty mam słabość do klimatów, które generują przy pomocy swojej muzyki. Ten nerwowy rock z lekko histerycznym zacięciem, pełen niepoukładanych emocji sprawił, że „Moral Panic” podzielił los poprzedników i towarzyszył mi często, odhaczając na przyszłość właściwie wszystkie piosenki. Z dwóch przeciwległych biegunów wybrałbym „Phobię” z jednej strony i „Impossible” z drugiej. Paranoja i głęboka miłość, zmiksowane na jednym albumie, nie do końca to oczywiste, nie do końca przewidywalne.

[3] Joywave „Possession”

W przypadku Joywave słabość jest podobna, co w przypadku Nothing But Thieves. Wszystkie te electro-rockowe przymiarki sprzed lat sprawiły, że na płyty Joywave zawsze czekam z zaciekawieniem. „Possession” otwiera „Like a Kennedy”, piosenka jak dla mnie gigant, po której następuje „Coming Apart” – świetny pomysł z nawiązaniem do „Thrillera” i chórkami rodem ze starego MGMT. Całość skrywa parę innych ciekawych smaczków, które sprawiają, że Joywave od dawna wydają mi się niedocenieni. „Possession” niestety chyba tego nie zmieni, chociaż nadzieje miałem i dalej mam wielkie.

[2] Róisín Murphy „Róisín Machine”

Była frontmenka Moloko zaliczyła w tym roku iście gwiazdorski comeback. Dla tych, którzy chcieli go wysłuchać, oczywiście. „Róisín Machine” może i wymaga cierpliwości, ale marudzenie na temat długości utworów trochę mnie męczy, kiedy rozmawiamy o tak rzadko spotykanej jakości. Dziesięcioutworowa całość nie ma słabych momentów, a chwilami zalicza wręcz przebłyski geniuszu. Ta lekko smutna płyta do tańca to podróż przez dyskotekowe klimaty podszyte emocjonalnymi wątpliwościami. Takie „problemy z szampanem” na dancefloorowym speedzie. Restrospektywnie sprawę ujmując, najlepsza rzecz, która wyszła spod „pióra” Róisín od czasów „Things To Make And Do”.

[1] Sevdaliza „Shabrang”

Dlaczego Sevdaliza jest na pierwszym? Bo wydać ponad godzinę muzyki zawartą w piętnastu piosenkach i utrzymać moją (i nie tylko moją) uwagę od początku do końca to nie lada wyczyn i oznaka wielkiej artystycznej odwagi. „Shabrang” to płyta przepiękna, w jak najbardziej nieoczywistym znaczeniu tego słowa. Tyle tu mroku, bólu, a jednocześnie tyle nieodpartego blasku. Elektronika zespawana z klasycznymi smaczkami, niczym soniczny Frankensztajn, wywołuje dreszcze i zapada w pamięć. Może nie jest to wspomnienie z gatunku najprzyjemniejszych, wspomnienie nieswoich ran, surowość i wszechogarniające zimno. Ale stworzyć taki klimat i oddać w nim prawdziwą ludzką emocję to nie lada wyczyn. I dlatego właśnie Sevdaliza jest na pierwszym.

Piosenki 2020:

Photo: własne