[Muzyka] Sunday Chill: Celeste, Sevdaliza, Mysie

Koment: Przeglądanie ostatnich mainstreamowych nowości wywołało we mnie odruch lekkiego znudzenia. Płyty Katy Perry i Disclosure trochę po mnie spłynęły, a single Calvina Harrisa z The Weeknd, czy Tiwy Savage z gościnnym udziałem Sama Smitha nie wywołały jakichś wielkich ekscytacji. Cieszy natomiast nowy utwór London Grammar. I wszystko inne, co poniżej. Czasami marzy mi się taka alternatywna rzeczywistość, w której piątkowe playlisty zaczynają się od Celeste. Chociaż, kto wie, może to już akurat jest bliżej niż dalej.

Celeste „Little Runaway”

Brzmi, jak natychmiastowy klasyk, albo cover jakiejś dawno niesłyszanej piosenki, dlatego przez chwilę nawet zwątpiłem. „Little Runaway” ma przy tym jednak tak celestowy klimat, że rozpisując się na ten temat, musiałbym się powtarzać. Cała imienna płyta dopiero w połowie stycznia i trochę mam nadzieję, że Celeste nie wyda w międzyczasie wszystkich piosenek na singlach. Jest pięknie, jak zwykle, ale jakiś element zaskoczenia pozostawiony dopiero na album bardzo by się przydał.

Sevdaliza „Dormant”

Co za płyta! Szczerze mówiąc Celeste bardzo pomogła mi wyznaczając datę premiery swojego albumu dopiero na przyszły rok. „Shabrang” Sevdalizy rządzi w moich słuchawkach, a piosenki, takie jak „Dormant”, czy „No Way” wywołują we mnie niebezpiecznie silne reakcje. Każdy dźwięk, każda nuta na tej ponadgodzinnej płycie to wyczyn karkołomny, jak obdarcie się z emocjonalnej skóry na oczach widowni. W pełni świadoma decyzja obnażająca emocje, tak jak zawsze w przypadku tej wokalistki, niemal okrutne w swojej pozornej delikatności. Płyta roku, jak do tej pory.

Mysie „Bones”

Piosenka R&B, która oprócz fajnego klimatu ma w sobie również lekko nostalgiczne echo melodii, które w tym gatunku królowały w połowie lat 90-tych. Wczesna Brandy, czy pierwsza płyta Destiny’s Child. Ciepłe, nie narzucające się brzmienie. Przyjemnie słucha się takich piosenek, sącząc powoli niedzielną kawę.

Photo: Petr Sevcovic / unsplash