[Muzyka] Piosenki, które wracają [6]: 90s Obsession

Lata 90-te to dla mnie studnia bez dna. Ilekroć wracam do nich pamięcią, odkrywam kolejny fragment porozrzucanych wspomnień, urywków zapamiętanych z lekcji historii, nie do końca umiejscowionych fraz wyrwanych z piosenek, które już trochę zatarły się w pamięci. Obecna sytuacja, totalna izolacja, to dobry moment na takie wspomnienia, układanki z muzycznych puzzli, bo każda piosenka to przecież zapisana w umyśle emocja. Tak właśnie powstała poniższa plejlista, niekompletny zbiór utworów i fascynacji, które zupełnie przypadkiem ułożyły mi się w jedną historię.

Nie jest to lista w żaden sposób wyczerpana, bo od chwili jej zamknięcia, co chwilę przypomina mi się kolejny artysta, którego niechcący pominąłem. Zdecydowanie jest też bardziej skocznie niż się spodziewałem. Obok typowych dla mnie hardcorowych fascynacji z tamtego okresu, od PJ Harvey po Tori Amos, pojawiło się też multum elektronicznych odkryć, które zawsze były gdzieś w tle, a po latach stały się ikonami tamtych czasów – Underworld, Faithless, The Chemical Brothers, Daft Punk.

Zaczynam jednak spokojniej, od mało znanej, a przecież oryginalnej wersji przeboju Moloko, „Sing It Back”. Wśród ukrytych skarbów umieściłem też na przykład „Stay” mojej ulubionej nudziary tamtych czasów, Lisy Loeb, oraz „Play Dead”, które kiedyś znajdowało się na końcu re-edycji „Debutu” Björk.

Nie mogło też zabraknąć moich trip hopowych fascynacji, wśród których pochowałem kilka utworów, zapisanych w mojej głowie, jako komercyjne przeboje. Jest więc remiks „Missing” Everything But The Girl, jest też “You’re Not Alone” grupy Olive. Chwilę oddechu przynoszą genialne “Pearls” autorstwa Sade, a najbardziej dołującym kawałkiem w zestawieniu jest „Ordinary Morning” z drugiej płyty Sheryl Crow.

Dwadzieścia utworów, półtorej godziny intensywnych flashbacków i jedno, pożytecznie wykorzystane popołudnie, do którego chętnie będę wracać, jak już ta przymusowa kwarantanna odejdzie w zapomnienie.

Photo: Alex Knight / unsplash