[Muzyka] Odlotowy piątek: Joywave, Bob Moses, Lykke Li

Joywave „Compromise”

Nowa piosenka od Joywave to odrobina gitarowego brudu, garść surowych, rockowych brzmień i odpowiednio dobrana doza dramatyzmu w wokalach. Podoba mi się gładka melodia, której refren z miejsca wpadł mi w ucho oraz mroczny klimat całości, który w dziwny sposób mnie uspokaja. Gitarowe riffy wydają się być cytatami, a to z Garbage, a to z Rage Against The Machine, co w tak dosyć jednak „stonowanym” utworze wytwarza atmosferę obcowania z czymś co najmniej dziwnym. A ponieważ bardzo lubię wszystko, co dziwne, więc znowu jestem z joywave’owej nowości całkiem zadowolony.

Bob Moses „Heaven Only Knows”

Rytmiczna przyjemność od grupy Bob Moses to klimat odrobinę innego rodzaju. Utwór intrygujący, który stawia na pewne zaskoczenie rozwijając się do końca i raz po raz wprowadzając nowe, trochę niespodziewane instrumenty. Podoba mi się ta kombinacja, brzmieniowa żonglerka, dzięki której nie wszystko jest tu koniecznie oczywiste, bo i po co wszystko klasyfikować. Na papierze jest to współczesny, eklektyczny pop, ale po głębszym wsłuchaniu z satysfakcją odkrywa się w nim drobne smaczki, które zmieniają to muzyczne doświadczenie w coś całkiem smakowitego.

Lykke Li „sex money feelings die”

Lykke Li musiała już chyba upublicznić połowę swojej nowej płyty. Tym razem, do gustu bardziej przypadła mi strona druga nowego singla. „sex money feelings die”, znowu pisane małą literą, jest, jak na nową Lykke przystało, depresyjnie smutne, a przy tym przywołuje gdzieś odległe klimaty mrocznych, wczesnych lat 80-tych. Wprowadza to słuchacza w wymuszonego doła, niczym śpiączka farmakologiczna, po wybudzeniu z której aż za bardzo pamięta się wwiercony w mózg refren. A wszystko to spakowane w niespełna dwie i pół minuty oszczędnych dźwięków, stylizowanych na coś usilnie współczesnego. Nie do końca podoba mi się wszystko, co Lykke Li robi ostatnio ze swoim brzmieniem, ale doceniam potrzebę artystycznego poszukiwania.

Photo: Paulette Wooten / unsplash