[Muzyka] Wieczorową porą: Alex Who?, Hatty Keane, Connie Constance

Alex Who? “Mr. Sticky Fingers”

“Mr. Sticky Fingers” otwiera EPkę Alex Who? Jest to kawałek bondowo-winehousowy, zmysłowo-zaczepny, zaśpiewany ze świetnym wyczuciem soulu. Wróciłem właśnie do domu, zapaliłem świeczki i ten przypadkowo odkryty utwór wypełnił mi przestrzeń szpiegowską tajemnicą, pełną intryg, diamentów i licencji na zabijanie. Uwielbiam utwory, które po zamknięciu oczu pozwalają mi widzieć, a ten, niezwykle charakterystyczny fragment popkultury doskonale się do tego nadaje. Właśnie biorę udział w samochodowym pościgu ulicami Monte Carlo, a w marinie czeka na mnie prywatna łódź podwodna. Żyć, nie umierać.

 
Hatty Keane „Pointless”

Kolejna piosenka mogłaby być fragmentem przedstawienia, wypełnionego teatralnymi gestami, kolorowymi strojami i filozoficzną intrygą rodem z Szekspira. „Wolę umrzeć, niż być normalna”, śpiewa rozdzierającym głosem Hatty Keane, a ja mam wrażenie, że brakuje tu tylko Lady Macbeth, w nieskończoność ścierającej niewidoczne plamy krwi z roztrzęsionych dłoni. „Pointless” to utwór totalnie nietypowy, jak na obecne trendy, brzmi jednak niesamowicie, i wciąga w paranoję wokalistki, niczym wir wodny, który pochłonął Titanica. Rodzieranie szat, załamywanie rąk, histeria spod znaku rozmazanego makijażu, taka nietypowa sytuacja.

 
Connie Constance „Let Go”

Jedna z piękniejszych piosenek, które ostatnio słyszałem. Niesamowicie ciepła, wręcz rozgrzewająca, uspokajająca wciąż powracającą frazą fortepianu. Piękny głos ma Constance, idealny do jazzowych klimatów, wyciszających dźwięków, relaksujących rytmów. Słucham jej trochę na odlocie, trochę jak zaczarowany. Wstrzymują oddech w oczekiwaniu na kolejny dźwięk. Powoli odpływam. Po zapisaniu się na jej listę mailingową, otrzymuje się za darmo fajną piosenkę pod tytułem „Books”. Polecam.

 
Photo: Josh Wilburne / unsplash