Alison Moyet “Reassuring Pinches”
Alison Moyet to przede wszystkim świetny głos, który od lat podziwiam niezmiennie. Cieszy też fakt, że wokalistka nie zamknęła się w klatce lat 80-tych, z których się wywodzi, tylko konsekwentnie uwspółcześnia swoje brzmienie. „Reassuring Pinches” to oczywiście nic na miarę obecnego popu spod znaku The Chainsmokers, i chyba na szczęście, ale miło jest mieć panią Moyet z powrotem i cieszyć się jej charakterystycznymi melodiami. Po wycieczkach w stronę trip hopu i mrocznej elektroniki, dostajemy utwór bardziej popowy, który pewnie bardziej ucieszy starszych fanów, niż nowych słuchaczy. Cała płyta 16-go czerwca.
Nothing But Thieves „Amsterdam”
Przyznam szczerze, że nowy utwór Nothing But Thieves wywołał u mnie skrzywiony wyraz twarzy, który trwał aż do refrenu. Chłopaki jednak nie zawiedli. Jest power, jest poszarpana, elektryczna emocja i melodia, do której chciałoby mi się potrząsnąć grzywą, gdybym ją miał. Album „Broken Machine” pojawi się co prawda dopiero 8-go września, ale tytuł pierwszego singla już jest dla mnie bardzo proroczy.
NIIA „I”
NIIA, o której pisałem raptem tydzień temu, wydała właśnie swój debiutancki album. Zatytułowany „I”, poza kilkoma znanymi już singlami, zawiera klimaty tak relaksujące, że nic tylko rozciągnąć się przy nich na kanapie, odprężyć mięśnie i dać sobie odrobinę luzu. Urokliwie „staromodne”, żeby nie powiedzieć wintydżowe brzmienie wywołuje we mnie dreszcze i sentymenty, jakieś tęsknoty za płytami takich artystów, jak Sade, czy Lisa Stansfield. Wielka ulga, że przy nagrywaniu „I” żadnemu producentowi nie przyszło do głowy aranżować tych piosenek w stylu trap, albo future bass, bo byłoby to załamujące ściganie się z trendami. Tymczasem dostajemy zgrabny zbiór popowo-chill-outowych piosenek, które znajzwyczajniej w świecie relaksują i nie zawracają głowy technologicznymi nowinkami.
Ocena: 8/12 (66%)
Photo: Alice Moore / unsplash
Bartosz-Po-Prostu | Kopalnia dźwięków 
Racja – Nothing But Thieves trochę rozczarowujące. Wcześniej grupa miała taki swój styl, słuchałem i wiem, kto to śpiewa, a tutaj… jest fajnie, ale mało unikatowo.
Alison Moyet – produkcyjnie bardzo fajnie, wokalnie nie moje klimaty, więc coś mi ostatecznie nie gra. Ciekawy numer. Nic więcej 😦
NIIA – Sideline – fajne! Chyba podoba mi się bardziej niż ten poprzedni numer, który sprawdzałem u Ciebie na blogu. “Nobody” jednak lepsze jeszcze 😀 obawiam się jednak, że cały album byłby wyzwaniem, co za dużo podobnych – chociaż fajnych rzeczy – to chyba trochę niezdrowo… chociaż może sprawdzę 😀
http://tojestlista.blogspot.com/
LikeLike
Trochę szkoda, jeżeli chodzi o NBT, ale mimo wszystko refren do mnie dotarł i na album poczekam 🙂
A NIIA, masz rację, całościowo nie rozkłada na łopatki, ale mimo wszystko ma w sobie to “coś”. Kilka utworów jest naprawdę dobrych, ale chyba trzeba będzie je sobie dawkować.
LikeLike
Najbardziej spodobały mi się utwory Niii (?), a najmniej Moyet.
U mnie nowa notka, zapraszam i pozdrawiam. 🙂
LikeLike
Dzięki za informację, że Alison Moyet wraca! Utwór bardzo mi się podoba, bo nawiązuje nieco do synthpopu lat 80., czyli stylistyki, w której Alison zaczynała z Yazoo. Osobiście marzy mi się powrotny album Yazoo. Alison najlepiej brzmi w połączeniu z elektroniką.
Nowy album może jeszcze zaskoczyć! Reszta propozycji średnio w moim guście
Pozdrawiam
LikeLike
Hej! Ja chyba jednak wolę Alison solo, ale też bardziej kręcą mnie jej elektroniczne utwory, chyba najbardziej piosenka “Ski”, no i gościnny udział w projekcie Nearly God.
Ale, że NIIA Ci się nie spodobała, to mnie zaskoczyłeś, bo myślałem, że będzie odwrotnie 🙂
LikeLike