[Muzyka] Odkurzacz: 10 mniej znanych piosenek, za które szanuję Madonnę

Witam w alternatywnym świecie Madonny. W tej odmiennej rzeczywistości nie ma wysokich pozycji na listach przebojów, ani tym bardziej bałwochwalczych fanów. Jest za to artystka, która dokumentując swoje poszukiwania, rozwija się w kierunkach praktycznie nie znanych z jej oficjalnych albumów. Mroczna elektronika, trip hop, ściana elektrycznych gitar, inspiracje muzyką Dalekiego Wschodu. Co skrywa Madonna w utworach poupychanych na końcówkach płyt, zremiksowanych przez śmiałych producentów, czy pojawiających się w internetowych przeciekach?

 

10. Words of Prophecy (The Beast Within)

Utwór ten krąży po sieci od wielu lat i doczekał się już kilku wersji, w tym oficjalnego intra, otwierającego trasę The Re-invention Tour, gdzie figuruje jako „The Beast Within”. Moja ulubiona wersja to ta kojarząca się z brzmieniem Madonny z początku lat 90-tych. A więc Shep Pettibone i „Erotica”. Housowy beat i Madonna melodeklamująca słowa przepowiedni. Bardzo mroczny kawałek, jak zresztą większość zamieszczonych w niniejszym zestawieniu.

 

 
09. American Life (Headcleanr Rock Mix)

Mój ulubiony remix z całej dyskografii Madonny. Po tym, jak usłyszałem go po raz pierwszy, miałem nawet nadzieję, że podobnych aranżacji będzie w przyszłości więcej. Niestety, wszyscy wiemy jak się skończyło, szkoda, ale cieszę się z tego, co mam. Jest coś bardzo magnetycznego w sposobie, w jaki Madonna recytuje swoje teksty, czy tak jak w tym przypadku, „rapuje”. Uwielbiam ten fragment i chyba w dalszym ciągu znam większość tekstu na pamięć.

 

 
08. Sanctuary

Album “Bedtime Stories” był dla mnie zapowiedzią stylistycznych zmian w brzmieniu Madonny i jej (chwilowej) przemianie z pop gwiazdy, w artystkę, która muzycznie ma coś do powiedzenia. Fascyncja artystami takimi jak Björk (od której otrzymała tytułowy utwór z tej płyty), czy trip hopową falą z Massive Attack na czele sprawiła, że Madonna po raz kolejny zmieniła warunki gry w popowej muzyce. „Santuary” doczekało się również polskiego coveru w wykonaniu zespołu Hedone (płyta, nomen omen, „Sanctvarium”).

 

 
07. Cyberraga

“Shanti/Ashtangi” z płyty “Ray of Light” było wyrazem orientalnych fascynacji Madonny, które w tamtym okresie trwały już od dobrych kilku lat. Kabała, ozdoby z henny, stare tradycyjne teksty z Dalekiego Wschodu. Podobno słaba dykcja doprowadziła jednak do fali krytyki, w której wytykano Madonnie fakt, iż nieszczególnie przyłożyła się do prawidłowego zaśpiewania tekstu, w rezultacie kalecząc go niemiłosiernie. Z kolei „Cyberraga” to japoński bonus do płyty „Music”, który spokojnie mógłby zastąpić parę utworów z wersji podstawowej.

 

 
06. Paradise (Not For Me)

Płytę “Music” w znaczącej części wyprodukował francuski artysta, Mirwais Ahmadzaï. Zanim jednak „Music” pojawiło się na horyzoncie, „Paradise” wydany został na solowym albumie Mirwais, „Production” z początku 2000 roku. W dobie raczkującego internetu nie można było sobie jednak tych informacji sprawdzić i ze soba połączyć . Pierwszy raz usłyszałem „Paradise” w radiowej audycji, której prowadzący nie chciał zdradzić imienia wokalistki. Zaskoczenie było spore, a z perspektywy czasu można wręcz powiedzieć, że jest to utwór unikalny w dyskografii artystki. Madonna wciela się tu w postać starej, zmęczonej i schorowanej kobiety, która w samotności czeka na koniec swoich dni.

 

 
05. Bittersweet

Kolejna wschodnia inspiracja, “Bittersweet”, to utwór pochodzący z płyty Deepaka Chopry „A Gift of Love”, zainspirowanej miłosnymi wierszami średiowiecznego perskiego poety o pseudonimie Rumi. Wersja, którą można znaleźć w internecie to w rzeczywistości dwa połączone ze sobą utwory. W pierwszej Madonna recytuje jeden z wierszy, poczas gdy instrumentalny fragment z wokalizą na końcu to już część piosenki „Intoxicated by Love”. W obu wersjach robi na mnie, niełabnące od lat wrażenie.

 

 
04. Gone Gone Gone

“Gone Gone Gone” to jeden z tych B-side’ów Madonny, który niezmiennie zbiera najlepsze recenzje wśród fanów. Pochodzący z sesji do płyty „Ray of Light”, wielokrotnie wywoływał zdziwienie z powodu tego, że nie znalazł się na żadnym, jak do tej pory, oficjalnym wydawnictwie. Wielka szkoda, tym bardziej, że jest to jedyne demo, które trafiło do sieci. Jednak pomimo oczywistych braków w produkcji i jakości zawsze wywołuje pozytywne emocje. Słucham go już o tylu lat, że przestałem zwracać uwagę na braki i niedociągnięcia. Ale sam fakt, że jest to utwór lepszy od wszystkich piosenek z „Hard Candy”, razem wziętych, wywołuje we mnie uczucie żalu. Madonna straciła dekadę swojego życia, eksperymentując z piosenkami dla dzieci i młodzieży, podczas gdy najwyraźniej ma całą kolekcję świetnych, nieopublikowanych piosenek.

 

 
03. I Want You (with Massive Attack)

“I Want You”, cover piosenki Marvina Gaye’a, to być może średnie wydarzenie w dyskografii Massive Attack, jednak w karierze Madonny to jeden z ważniejszych, że się tak wyrażę, “hajlajtów”. I to pomimo faktu, że komercyjnie niczego nie zawojował. Mroczny trip hopowy beat i orkiestra przykuły mnie jednak do głośnika od pierwszego przesłuchania, a słuchałem „I Want You” kilkaset razy. Do tego ten niezwykły, jak na Madonnę, czarno-biały teledysk, w którym prawie nic się nie dzieje, ale który ma w sobie mnóstwo nietuzinkowych ujęć, zapadających głęboko w pamięć. Mój ulubiony to sztuczna rzęsa powoli wpadająca do szklanki z wodą.

 

 
02. Easy Ride

Ta, jedna z najpiękniejszych piosenek Madonny, wieńczy płytę “American Life”, jedną z moich ulubionych w jej dorobku. Orkiestra, akustyczna gitara, świetny, retrospektywny tekst i producencki sznyt Mirwais, który nie pozwoliłby sobie na sztampowe zakończenie całego albumu, sprawiają, że ilekroć wracam do tego utworu, odczuwam takie samo poruszenie, jak za pierwszym razem. Moment, w którym wszystkie instrumentalne elementy spotykają się razem w niesamowitej, poszarpanej kulminacji to zarazem genialne podsumowanie kariery Madonny, dalekie od zaczepnego przesłania, otwierającego ten sam album, utworu tytułowego.

 

 
01. Secret Garden

Ta, jedna z najpiękniejszych piosenek Madonny, wieńczy płytę “Erotica”, jedną z moich ulubionych w jej dorobku. Jest też chyba najbardziej zaskakującym i unikalnym połączeniem gatunków w karierze wokalistki. Jazzowy klimat, nowoczesna pseudo-drum’n’bassowa perkusja, recytowane zwrotki i wysokie, jak na Madonnę, refreny, wszystko to sprawia, że „Secret Graden” w mojej subiektywnej ocenie nie ma sobie równych. Marzy mi się zremasterowana wersja tej piosenki, odrestaurowana po dwudziestu paru latach. Albo werja live, bo mam wrażenie, że ten utwór nigdy wykonywany na żywo nie był.

 

 

 

Inne: Bedtime Story, Die Another Day, Time Stood Still, Broken, Nothing Fails,