[Muzyka] Nowa twarz: Celeste “The Milk & The Honey” EP

Nowa twarz, nowy głos, nowe dźwięki rzadko ostatnio wywołują we mnie takie poruszenie, jak debiutancka EPka Celeste.

Mieszkająca w Brighton dwudziestodwulatka prezentuje swoją muzyką taką soulową dojrzałość, że ciężko się, jak to zwykle w przypadku debiutantów bywa, do czegokolwiek przyczepić. „The Milk & The Honey” to raptem trzy utwory, jednak bije od nich tak niezwykła energia, że od kilku dni słucham jej, jak zaczarowany. Leniwy soul, pełen gracji, muzyka rodem z wnętrza duszy, której brzmienie można by porównać do wczesnej Amy Winehouse z jednej strony, ale z drugiej strony jednak jej własna. Od pięknego akcentu począwszy, po sposób, w jaki wykańcza wokalne frazy, zawijając je lekko, bawiąc się rozedrganymi od jej oddechu częstotliwościami. A więc chyba jednak magia, doświadczenie wymykające się definicjom.

Dwa wideoklipy trochę jak noc i dzień. „Daydreaming”, pełne jasnych barw, w szczerym polu dojrzewającego zboża, z przyprawiającym o dreszcze saksofonowym solo, które niepostrzeżenie zmienia porę dnia. I „Chocolate”, pogrążone w czerwonym świetle, rozmyte, niewyraźne. Świetne wprowadzenie w zupełnie nowy, artystyczny świat kogoś, kto może nie skończy w Camden, tylko tym razem naprawdę rozwinie swoje soulowe skrzydła i zabłyśnie. Po tak pięknym wstępie, nie sposób nie oczekiwać gigantycznego trzęsienia ziemi.