[Muzyka] David Bowie “No Plan”

Mimo, że od śmierci Davida Bowie minął już rok, wcale nie jest mi lepiej, kiedy słucham jego nagrań. Szczególnie „Blackstar”, jako że to pożegnanie, ta próba wyrwania życiu kilku chwil więcej, z tym niezmiennie łkającym saksofonem, napawa mnie trwogą. Tymczasem, do tych kilku niecierpliwych haustów powietrza, dodano teraz ciąg dalszy w postaci trzech piosenek, które na ostatnim albumie nie znalazły miejsca. EPka pod tytułem „No Plan” brzmi, jak prawdziwy głos z zaświatów. „Tu, gdzie jestem, nie ma muzyki. Gubię się w strumeniach dźwięku. Czyżbym był nigdzie?” Trudno to wydawnictwo nazwać prezentem, skoro zamiast uczucia przyjemności i pozytywnego zaskoczenia wywołuje zimne dreszcze. Świadczy ono jednak o autentycznym geniuszu tej arystycznej duszy, nazywanej za życia Davidem Bowie i celowo uderzam tu w tony nadprzyrodzone. Strumień świadomości, wiadomość wysłana z podprzestrzeni, z jakiejś czarnej dziury w odległym zakątku Wszechświata tak doskonale wpisuje się w kosmiczny wizerunek tego niezwykłego wokalisty. Z trzech utworów zamieszczonych na EPce, każdy wyróżnia się odrębnym charakterem. Ten, który przemawia do mnie najsilniej, niczego nie ujmując pozostałym dwóm, to „Killing a Little Time”. Prawdziwie rockowy, elektryczny, z klawiszami obłędnego fortepianu, który przywodzi na myśl brzmienia z „Outside”, mojej ulubionej płyty. Czy dzięki „No Plan” będzie mi łatwiej do niej wrócić, czas pokaże.