[Muzyka] Płyty przemilczane: Bruno Mars “24K Magic”

Wydaje się, że ta nieco sentymentalna i bezkrytyczna wycieczka w muzyczne klimaty sprzed czterdziestu lat niewiele ma wspólnego z nostalgią. „24K Magic” to mniej lub bardziej bezczelna „inspiracja” wczesnymi płytami Michaela Jacksona („Too Good To Say Goodbye”), a chwilami również i Janet („Finesse”). Być może wyraz niezdrowej fascynacji, uzasadnionej podobną barwą głosu, album ten nie zawiera jednak wystarczającej propocji formy i treści, aby przykuć uwagę na dłużej. W swoim apogeum, znanym już z singla utworze „Versace On The Floor”, skądinąd całkiem porządnym kawałku zaprzeszłego soulu, kurtyna opada, a maskarada okazuje się być tylko maskaradą. Dobrze wyprodukowaną ściągawką, pozbawioną oryginalności, odtwórczą, wręcz rzemieślniczą produkcją. Być może Bruno Marsowi zamarzył się mixtape, jednak powodu do nagrywania całego albumu w przypadku tego wydawnictwa niestety nie widzę.