[Muzyka] Alicia Keys “HERE”

Dreszcze od pierwszej minuty płyty, to się rzadko zdarza. Rozpocząć album, zgodnie z hitchcockokowskim przykazaniem, od trzęsienia ziemii, to wcale nie ściema, wcale nie banał, tylko odważny ruch pionkiem na muzycznej szachownicy. Pionkiem, który chciałby zamienić się w królową. „Jestem Niną Simone w parku, w Harlemie, po ciemku”, obwieszcza Alicia Keys w otwierającym płytę intrze.

Gigantyczne ambicje, chciałoby się powiedzieć, ale „HERE” to nie jest żadne rzucanie słów na wiatr. To ostra kosa, którą Alicia za jednym zamachem ucina głowy całej konkurencji. Tej obecnej, i tej, która najwyraźniej spoczęła już na laurach. Piętnaście lat od pamiętnego debiutu, „Songs in A Minor”, wokalistka wydaje manifest, którego słowa tną jak żyleta. Od pierwszych taktów „The Gospel” zanurzamy się w świat, któremu blisko do najprawdziwszych soulowych wartości. Społecznej niesprawiedliwości, dyskryminacji, wyrzuceniu na margines. Bez kolorowych ozdobników, schlebiających mainstreamowemu półświatkowi, pławiącemu się w bezkrytycznym samouwielbieniu.

Najciekawsze momenty? Dwie najdłuższe piosenki, umieszczone mniej więcej w połowie płyty. W sumie ponad dwanaście minut muzyki, wsysającej słuchacza w wir emocjonalnie nasyconej rzeczywistości. Niekoniecznie najprzyjemniejszej, mrocznej, pozbawionej perspektyw życiowej pułapki.

Są też jednak na tym albumie jaśniejsze chwile. Krótkie przebłyski żywszych barw, kolorowych rytmów, tak bardzo potrzebnych w tym 18-utworowym zestawie. Utwory takie jak „Blended Family”, czy „More Than We Know” pełnią tę funkcję w drugiej połowie albumu, otwierając przestrzeń i robiąc miejsce na, w pewnym sensie potrójne zakończenie. „Holy War”, „Hallelujah” oraz „In Common” – pierwszy singiel, wieńczący cały album.

Ciekawy zabieg, ale i jednocześnie prawdziwie optymistyczne przesłanie tej skrupulatnie budowanej całości, które jest chyba jej największą wartością. Nie ma tu miejsca na użalanie się nad sobą, na załamywanie rąk. Ten pozytywny aspekt to zresztą najistotniejszy atut tej niesamowitej płyty. Najlepszej od czasu debiutu i naważniejszej w dotychczasowym dorobku Alicii Keys.