[Muzyka] Recenzja: Jeff Beck “Loud Hailer”

Co za płyta! Uwaga – będę jechał w samych superlatywach. Najwyraźniej to, czego było mi potrzeba tego lata, to porządny elektryczny kop w wykonaniu gitarowego guru. Jeff Beck, w swoim, jak by na to nie patrzeć, sędziwym wieku, wyprodukował absolutne cudo, rockowy majstersztyk, porządnie wyciosany z klasycznego instrumentarium, a jednak na wskroś współczesny. Otwierający go utwór, „Revolution Will Be Televised”, to bluesowy ukłon w stronę mrocznych klimatów rodem z powieści „1984” i jej Wielkiego Brata na czele. Z kolei po znanym już „Live In The Dark” następuje krótkie, industrialne „Pull It”, z poszarpaną gitarą, która spokojnie mogłaby wyjść spod dźwiękowej deski rozdzielczej Liama Howletta z The Prodigy. Rock, polityka, pełne zaangażowanie to już domena następnego utworu, „Thugs Club”, po którym temperatura spada na chwilę tylko po to, aby zagrać na bardziej wrażliwych emocjach w apokaliptycznej balladzie, „Scared For The Childern”. Gitarowa solówka rozczula, nostalgicznie nawiązując do „High Hopes” Pink Floydów i zapowiadając erę końca niewinności. Ale spokojnie, rozgrzane rytmy wracają już w kolejnym utworze. Konsumpcja i karaoke to wspólny mianownik pokolenia „chcę wszystko teraz”, którego manifestem jest piosenka „Right Now”, pulsująca niecierpliwością, napięciem i wszechobecnym stresem. Następujące po nich, bluesowy „Shame” i instrumentalna „Edna”, otwierają przestrzeń na kolejny z zaangażowanych utworów, balladę o żonach z Jersey („The Ballad Of The Jersey Wives”). Monumentale gitary rozrywają skondensowany rytm, atmosfera gęstnieje, a gitarowa solówka tnie jak żyleta. Przysłuchiwać się takim dźwiękom to najczystsza przyjemność pozwalająca na gigantyczną eksplozję emocji, których nie chłodzą nawet kolejne utwory – funkujący „O.I.L.”, i wieńczący album „Shrine”. Pięknie stonowany, niejako podsumowujący dobrze wykonaną misję, po zakończeniu której pozostaje już tylko czekać na absolut. Czego oczywiście Jeffowi Beckowi w żadnym wypadku nie życzę. Po tak świetnej płycie musi przyjść przecież jeszcze lepsza.