[Muzyka] Spóźniony zapłon: Raleigh Ritchie “You’re A Man Now, Boy”

Przegapić debiutancką płytę artysty, którego rozwój śledziło się od dawna, to nie lada sztuka. Oglądać jego twarz raz na tydzień w “Grze o Tron” i nie skojarzyć, że to przecież ta sama osoba, to już mistrzostwo świata. Raleigh Ritchie z pewnością będzie więc i sławny, i bogaty, jak głosi znane powiedzenie. Moja ignoracja mu to zapewniła.

Oscylując gdzieś pomiędzy muzyką popową a R&B z domieszką trip hopu, Raleigh rzuca nazwiskami inspirujących go wykonawców zupełnie tak, jakby ściągał je z listy moich ulubionych artystów. David Bowie, Jill Scott, Erykah Badu, Stevie Wonder. Tego pierwszego nie słychać na debiutanckiej płycie wcale, jednak inspiracje porządnym soulem są już wyraźne.

“You’re A Man Now, Boy” to spójny i mocny muzycznie album, który zaskakuje trochę w warstwie tekstowej, będącej kolekcją dosyć skupionych na sobie przemyśleń i obserwacji. Chwilami budzą one konsternację nadmiernym blichtrem i blingiem, co do których nie ma się pewności, czy zostały wplecione w teksty na serio, czy z przymrużeniem oka. Na szczęście, kilka utworów na tej płycie błyszczy swoim własnym blaskiem.

Mój ulubiony, “I Can Change”, to świetnie wyprodukowany kawałek brudnego soulowego popu, który każe mi sądzić, że każda piosenka na płycie Raleigha Ritchie to, jak na aktora przystało, inna historia i inna rola. Alkohol, pigułki, wstręt do samego siebie. Rozróby, awantury, picie na umór. Młodzieńcza głupota, uzależniająca miłość i pozorny happy end. Z tego zmarnowanego życia, w którym niewiele działa, a wszystko się psuje, Raleigh wyciąga przysparzającą o dreszcze prawdę. Ten genialnie zagrany utwór, tak aktorsko, jak i muzycznie, to właściwie kwintesencja całej płyty. Słodko-gorzki obrazek z życia londyńskiego dzieciaka, który, chcąc nie chcąc, stał się mężczyzną.

BONUSY: