Spóźniony zapłon: Joywave “How Do You Feel Now?”

Dawno tak się nie uśmiałem, jak przy przesłuchiwaniu debiutanckiej płyty Joywave, „How Do You Feel Now?”. Ich genialne poczucie humoru polega na inteligetnym, niespodziewanym, wręcz obrazoburczym łączeniu stylistycznie różnych elementów w spójne, chwilami zachwycające, muzyczne drobiazgi. Obsesyjny eklektyzm, usilne próby wyłamywania się ze schematów i wymykania się klasyfikacjom, tworzą barwny post-pop-rockowy obraz, w którym najistoniejszym elementem staje się niespodzianka, próba zaskoczenia słuchacza odejściem od przewidywalności. Ten pokruszony kalejdoskop scala w jedno fragmenty dialogów, wyciętych ze starych filmów i programów telewizyjnych, archaiczne klubowe beaty („Tongues”), przejaskrawione gitarowe riffy („Parade”) i elementy lekkiej psychodelii („Traveling at the Speed of Light”). Porządnie rockowe zwrotki („Somebody New”) ścierają się z pseudo dyskotekową melodią („Nice House”), tylko po to, aby w następnej sekundzie wpuścić do utworu odrobinę zwiewnej harfy, albo ozdobić refren zsamplowanymi, przefiltowanymi kościelnymi chórami (genialne, zamykające album „Bad Dreams”). Misz-masz? Za dużo cukru w cukrze? No, właśnie nie. Nic tu nie razi ucha brakiem muzycznego smaku, nic nieprzyjemnie nie odstaje. Wszystkie rogi są ładnie zaokrąglone, szczegóły przemyślane, a ogólne wrażenie po przesłuchaniu całości to „Wow, chcę jeszcze raz”. Pięćdziesięcio-minutowa inwestycja w ten album zwraca się z nawiązką.