Trendy: Sigma “Life”

Być może Rudimental wyświadczył światu niedźwiedzią przysługę przywołując z powrotem do życia brzmienia drum’n’bass, czy też je na nowo popularyzując. To, co brzmiało świeżo dwadzieścia lat temu, teraz zlewa się w jedną, identycznie zmieloną papkę. Schemat, powielany w nieskończoność, mimo, że powoli zaczyna nużyć, z jakiegoś powodu stał się obowiązującym brzmieniem mijającego roku. Sigma nie jest tu żadnym wyjątkiem. Ich utwory brzmią poprawnie, mają miłe dla ucha melodie, po czym w refrenie rozkręcają się w obłędny drum’n’bass. Popkultura po raz kolejny zjada własny ogon, bo przecież był powód, dla którego drum’n’bass przetrwał w mainstreamie tylko sezon, czy dwa. Ponieważ zwyczajnie zaczął nudzić powtarzalnością swoich rytmów. Dla mnie osobiście na zawsze niedoścignionym wzorem pozostanie płyta Adama F “Colours”, gdzie drum’n’bass genialnie odnalazł się w fuzji z bardziej chilloutowymi rytmami i z którego pochodzi świetny duet z Tracey Thorn, zatytułowany “The Tree Knows Everything”. Adam F sam zresztą zrozumiał, że ten styl nie zaprowadzi go daleko i swój kolejny album wydał już w zupełnie odmiennym brzmieniu. Hip-hopowym. Co zaś do obecnej fali drum’n’bassowych powrotów, to mam nadzieję, że fascynacja szybko rozejdzie sie po kościach. Pozostanie nam wtedy tylko czekać aż powróci znowu. Pewnie za jakieś kolejne dwadzieścia lat.